U de schtani so da
u luege die angere a
u säge zue’mir:
Chum Morelli, muesch nid jammere,
süsch lueg doch mau die angere a.
U de luege i die angere a
u de geits mir grad wieder besser.
Wenn ig aber gseh,
wie die angere mi aluege,
de überchumi de langsam Schiss.
Dänke ächt die über mi,
ämänt öpe no so wi ni über sie
u de chönnts ja de ono si
dass es ihne no wöhler isch dr bi
u de dänki de haut aube gliech
ig sig ä arme Siech.